تمایز ترکیبات گوگردی: داروهای سولفا ، سولفات گلوکوزامین ، گوگرد و عوامل گوگردی

تمایز ترکیبات گوگردی: داروهای سولفا ، سولفات گلوکوزامین ، گوگرد و عوامل گوگردی

داروهای سولفا معمولاً به خودی خود آلرژی زا نیستند ، اما هنگامی که یک مولکول سولفونامید در بدن متابولیزه می شود ، می تواند به پروتئین ها متصل شود ، بنابراین یک مولکول بزرگتر تشکیل می شود که می تواند به عنوان یک ماده آلرژی زا عمل کند. بنابراین ، حساسیت به داروی اصلی نیست بلکه به یک مجموعه پروتئین دارویی مربوط می شود. تخمین زده می شود که بثورات پوستی در حدود 3.5٪ از بیماران بستری در بیمارستان که سولفونامید دریافت می کنند رخ می دهد ، اما به نظر می رسد افراد مبتلا به عفونت HIV حساسیت قابل توجهی به آنها دارند. سولفانومید (نگاه کنید به ساختار نمونه ، در زیر) حاوی گوگرد است ، اما اتم های گوگرد در یک مولکول پیچیده قرار دارند. اتم گوگرد عامل آلرژی زا نیست و حساسیت به داروهای سولفا به معنای داشتن تمایل به آلرژی به سایر ترکیبات گوگردی نیست. بلکه خاصیت منحصر به فردی از این نوع ترکیبات است ، یعنی اینکه می تواند پروتئین هایی ایجاد کند که در برخی افراد آلرژی زا هستند. گلوکزآمین سولفات یک پلیمر اسید آمینه است که با سدیم یا پتاسیم (بسته به نحوه تهیه آن) و با سولفات (SO4) ترکیب می شود. 

نه گلوکوزامین و نه سولفات ، اجزای آلرژی زا نیستند. گلوکزآمین سولفات به عنوان واکنش آلرژی شناخته نشده است. گلوکزآمین سولفات یک جز existing موجود در بدن انسان است ، به طور عمده در بافت های پیوندی. هنگامی که برای استفاده در مکمل های غذایی به دست می آید ، سولفات گلوکوزامین معمولاً از صدف مانند خرچنگ تهیه می شود ، جایی که به عنوان کیتین در مواد پوسته وجود دارد. اگر این دارو به خوبی تهیه نشده باشد ، افرادی که آلرژی به صدف دارند (آلرژی بیشتر به عضله ای است که خورده می شود تا پوسته) ممکن است نگران مصرف این محصول باشند. با این حال ، تصفیه سولفات گلوکوزامین در فرآیند استاندارد مورد استفاده برای مکمل های غذایی ، آن را تقریباً برای همه افرادی که مشکل آلرژی به صدف دارند ، ایمن می کند. سولفات گلوکوزامین به عنوان یک مکمل غذایی برای تغذیه مفاصل مفید به نظر می رسد ، زیرا در تولید غضروف و مایع سینوویال نقش دارد و ممکن است به تجدید بافت های تخلیه یا آسیب دیده کمک کند. نشان داده شده است که دارای خواص ضد التهابی است و ممکن است از ایجاد تصلب شرایین محافظت کند.

سولفیت ها (یا عوامل سولفیت کننده) به گروهی از مواد شیمیایی ساده گفته می شود که شامل دی اکسید گوگرد و نمک های سولفیت است. آنها به طور طبیعی در بعضی از غذاها ، به طور عمده در غذاهایی که تحت تخمیر هستند تولید می شوند. سولفیت ها تحت شرایط خاص به دی اکسید گوگرد متابولیزه می شوند که به غلظت ، گرما و pH بستگی دارد. دی اکسید گوگرد بر اساس حساسیت تثبیت شده افراد مبتلا به آسم به دی اکسید گوگرد استنشاق شده ، در موارد افزایش حساسیت به سولفیت ، جز off متخلف در نظر گرفته شده است. حتی در این صورت ، گزارش های بالینی این حساسیت افراد بسیار کمی را درگیر کرده است و گزارش های تحلیلی جدید در طی یک دهه ظاهر نشده است. این حساسیت بیش از حد معمولاً آلرژی نامیده می شود ، اما مکانیسم های ایمنی مانند واکنشهایی که به درستی آلرژی نامیده می شوند شامل نمی شود. برخی از عوامل سولفیته کننده مواد نگهدارنده مورد تایید FDA هستند که به مواد غذایی و دارویی اضافه می شوند. سولفیت سدیم (Na2SO3) ، بی سولفیت سدیم (در تصویر زیر ؛ NaHSO3) و متابای سولفیت سدیم (Na2S2O3) متداول ترین عوامل سولفیته زنی هستند. نمونه هایی از غذاهای حاوی سولفیت در جدول بعدی ذکر شده است. این مواد غذایی ممکن است فقط تحت شرایط خاص حاوی سولفیت باشند.

با این حال، FDA ممنوع کرده است اضافه کردن سولفیت ها به میوه های تازه و سبزیجات ارائه شده در رستوران ها و سایر مکان های عمومی به دلیل نگرانی هایی که مطرح شده است. آبمیوه ها از لیمو و لیمو فشرده شده، سولفیت ها را ندارند، اما آب بطری یا خشک شده ممکن است حاوی سولفیت باشند. واکنش سولفیت از آلرژی سولفونامید (واکنش به داروهای سولفا) متفاوت است، زیرا سولفیت ها و سولفونامید ها به طور کامل مواد شیمیایی متفاوت هستند و مکانیسم های غیر مرتبط از واکنش دارند. فردی که حساس به سولفیت ها است، بیشتر به سولفونامید ها نسبت به سولفونامید ها آلرژی ندارند از هر فرد دیگری و بالعکس. هیچ آنتی بادی یا فعالیت مکمل خاصی وجود ندارد (همانطور که در آلرژی های واقعی یافت می شود) در ارتباط با قرار گرفتن در معرض سولفیت شناسایی شده است. حساسیت سولفیت موضوعی است که از این واقعیت پیچیده است که اغلب توسط افرادی که انواع مختلفی از حساسیت را نشان می دهند گزارش می شود، به طوری که تایید می شود که سولفیت ها در واقع عوامل ایجاد کننده در واکنش های درک شده هستند.